Tom Clancy’s Splinter Cell: Blacklist, iets voor jou? Lees onze professionele review en je weet het in 3 minuten!
De variërende gameplay, de online multiplayer en mooie graphics maken Splinter Cell: Blacklist de moeite waard.
Vandaag de dag verkeert Europa in moeilijke tijden. Met de recente aanslagen op de Franse en Belgische hoofdsteden is terrorisme alles wat de klok slaat. Hoewel superspion Sam Fisher schitterde van afwezigheid bij de aanslagen in Parijs en Brussel, laat hij maar al te graag zijn kunnen zien in een virtuele wereld. Weet hij op de Wii U wel af te rekenen met gevaarlijke terroristen?
The Blacklist The Engineers, een gevaarlijke groep terroristen, hebben een video op het web geplaatst met als boodschap de Blacklist in te zetten: een actieplan om elke zeven dagen een aanslag te plegen die duizenden onschuldige mensen het leven kost. Dit alles met als doel de Amerikaanse president te overtuigen haar troepen op hun grondgebied terug te trekken. Haar reactie hierop? Een nieuwe unit binnen de NSA, waaronder Sam Fisher, in de hoop de Blacklist voor eeuwig en altijd te kunnen stoppen. Met andere woorden: tijd voor actie. Hoewel het verhaal best interessant en op zijn minst actueel te noemen is, mist het originaliteit en komt het vaak over als cliché.
Schieten of sluipen? Sam Fisher staat bekend als een spion die zeer stil en discreet zijn vijanden uitschakelt. Niet jouw ding? Dan kies je er gewoon voor om de ene kogel achter de andere te lossen en er een echt slagveld van te maken. Kortom, in Splinter Cell: Blacklist bepaal je lekker zelf hoe je een level klaart en hoeveel doden daarbij hoeven te vallen. Toch merk je aan de opbouw van het leveldesign dat sneaky te werk gaan gestimuleerd wordt, waar uiteindelijk de roots liggen van de reeks.
Net zoals in de voorgaande delen is ook Sam's nachtkijker weer van de partij.
Als huursoldaat in de online multiplayer beleef je alles in first-person.
Gemis De Wii U-versie van Splinter Cell: Blacklist is een nette port van de Xbox 360-versie. Buiten lange en storende laadtijden loopt het spel erg soepel en zijn ook de graphics verzorgd. Daarnaast bevat de Wii U-versie wat extra's, zoals het gebruik van de Wii U GamePad (zie kader), maar jammer genoeg ook een groot mankement. Waar er in alle andere versies een lokale multiplayer aanwezig is, is deze optie geschrapt uit de Wii U-versie. Onbegrijpelijk...
Spies vs. Mercs Gelukkig is het originele Spies vs. Mercs wel aanwezig. In deze online modus nemen maximaal vier spionnen het op tegen huursoldaten om belangrijke informatie te stelen. Waar de spionnen in third-person perspectief spelen en over verschillende vaardigheden en moderne snufjes beschikken, spelen de huursoldaten met zwaar geschut als een first-person shooter. Halverwege een potje worden de rollen omgewisseld wat zorgt voor een leuke afwisseling.
Conclusie Tom Clancy’s Splinter Cell: Blacklist - Nintendo Wii U Review